ℬℴℴ𝓀 𝒯ℯ𝓍𝓉

فقط کسانی که زمان رفتن،
در را آهسته و بی‌سر و صدا می‌بندند،
باز نخواهند گشت...
 

هر انسانی به خاطر کارهای خوبی که انجام نداده، گناهکاره...
 

آن روز، آنا به ایستگاه رسید، اما کسی نبود که منتظرش باشد. جمعیت رفت‌و‌آمد می‌کرد، قطارها سوت می‌کشیدند، و او وسط این همه حرکت، ایستاده بود و احساس می‌کرد که همه چیز ایستاده است. در آن لحظه فهمید که تنهایی، همیشه در نبود آدم‌ها نیست، گاهی در میان شلوغ‌ترین مکان‌ها سراغت می‌آید.
 

دردناک‌ترین تنهایی، داشتن کسی در قلبت است که در زندگی‌ات نیست.
 

آن‌هایی که بیش از بقیه از مرگ می‌ترسند، کسانی هستند که با حجم زیادی از زندگی نزیسته به مرگ نزدیک می‌شوند...
 

وقتی انسان ببری را بکشد،
نامش را تمرین مردانگی میگذارند.
ولی وقتی ببری انسان را بدرد
نام اینکار را توحش و آدمخواری می نهند.

تفاوت جنایت و عدالت هم 
در قاموس بشر از این بیشتر نیست...

 

وقتی تنها کسی که دنیا را برایت معنی می‌کرد، دیگر آنجا نباشد، بقیه‌ی دنیا فقط دیوار است.
 

آدمای باهوش از طریق تاریخ یاد میگیرن 
آدمای احمق از طریق تجربه...
خودت باید انتخاب کنی تو کدوم دسته‌ای...

اگر حقیقت را خفه کرده و در 

زیر زمین دفن کنید،

باز هم رشد خواهد کرد.